زندگی واسه من ،واسه دختر دریا،یه جعبه مداد رنگیه....یه جعبه مداد رنگی که نه 36تائیه نه 24 تائی و نه 12تائی...دلتو حتی به 6رنگ آخر هم خوش نکن،چون جعبه مداد رنگیه من خالیه ،خالیه!!!....

زندگی واسه من یه لنج با هزار تا مسافره ،و یه سفره خالی ،که نه جادو بلده و نه از 32تا حرف الفبا،یکی بیشتر...اما میتونه با همین الف،ب،پ،ت،سلام کنه،می تونه عاشق بشه،شعر بگه،دادبزنه،بخنده،.....می تونه تو جعبه خالی مداد رنگیش،جای 36تا مداد دراز بی خاصیت،هزارتا باغ گل زنده کنه.زندگی واسه من شاید مثل یه دست انداز سمج باشه که پاهامو گرفته و نمی زاره برم تو جاده صافی....

اما یه آسمون دارم،یه آسمون که نه دلمو به بهشتش خوش کردم و نه واسه آتیش جهنمش خم و راست می شم،زندگی واسه من یه خداست که همیشه از ائن بالا بهم میخنده.یه خدا که تو دل دخترش یه جعبه مداد رنگیه 14تائیه سبز گذاشته.زنگی واسه من مثل یه نواره که از هرجاش بزاری ،بهت سلام میکنه.....

سلام!!!...

از دل تنگه تمومه آدما                از شبو روز خدا خط میزنم

اگه دستم برسه به آسمون      با ستارها قیامت میکنم

نمیذارم کسی عاشق نباشه     ماهو بین همه قسمت میکنم

وقتی گاهی منو دل تنها میشیم    حرفای نگفتنی را میشه دید

میشه تو سکوت بین ما دوتا          خیلی از ندیدنی ها را شنید

قصه جدای ما ادما           قصه دوری ماست از خودمون

دوری منو تو از لحظه عشق        قصه سادگی گمشدمون   

رفتی حالا به کی بگم خیلی دلم تنگه برات

                                      میخوام یه بار ببینمت سر بذارم رو شونه هات

                                      دوست داشتم با گلای سرخ می اومدم به دیدنت

                                      نه اینکه با رخت سیاه چشای سرخ ببینمت

                                      گلو پرپر میکنم سر مزارت

                                      تاابد بارونیه چشمای یارت

                                     رفتی افسوس گل من تو در دل خاک

                                     از تو یادگاریه چشمای نمناک

                                     پاییزغریب و بی درد اونهمه برگ مگه کم بود؟

                                     گل من رو چراچیدی؟گل من دنیای من بود

                                     گلمو ازم گرفتی تک و تنها زیر بارون

                                     حالا که نیستی کنارم میذارم سر به بیابون

زنگی رسم خوشایندی است....

زندگی بال و پری دارد با وسعت مرگ...

زندگی پرشی است در اندازه عشق....

زندگی چیزی نیست که لب طاقچه عادت از یاد من و تو برود....

زندگی حس غریبی است که یک مرغ مهاجر دارد.....

زندگی سوت قطاری است که در خواب پلی می پیچد....

زندگی ضرب زمین در ضربان دلهاست...

زندگی هندسه ساده تکرار نفسهاست....

هرکجا هستم،باشم...آسمان مال من است...

پنجره،فکر،هوا،عشق،زمین مال من است...

آری ....آری...

زندگی زیباست....

زندگی آتشگهی گیرنده پا برجاست.....

گربیافروزیش ،رقص شعله اش در هر کران پیداست...

ورنه خاموش است و خاموشی....

"گناه ماست

آری ...آری زندگی زیباست

هرشب که در بهبوهه رنگین الهام زندگی ،گذرم به کوی تو می افتد..زندگی بوی یاس به خود میگیرد.میبینم قناریهارا که چه عاشقانه می سرایند سرود وفای من و تورا و چه کودکانه دستانم را یا یاری میطلبی تو ای نغمه پرواز روح پر احساس من.چه عاشقانه نگاه میکنی و چه کودکانه میبینی.بگذار صادقانه برایت بگویم که‏ :عاشق وجود توام ای پریچهر قصه شاه پریان دریای خیالم